Jeszcze przed konferencją w Paryżu państwa złożyły dobrowolne zobowiązania ws. redukcji emisji gazów cieplarnianych w latach 2020-2030. Unia Europejska zobowiązała się m.in. do 40-proc. ograniczenia emisji CO2 w stosunku do 1990 r. Kontrybucje te mają ograniczyć globalny wzrost ocieplenia do 2,7 st. C. do końca bieżącego stulecia.
Państwa strony umowy umówiły się do aktualizacji swoich zobowiązań klimatycznych co pięć lat począwszy od 2023 r. Zobowiązania te powinny odpowiadać najwyższym możliwym ambicjom, ale jednocześnie muszą respektować zasadę wspólnej odpowiedzialności i możliwości poszczególnych państw.
Porozumienie paryskie zobowiązuje też bogate państwa do finansowej pomocy w ograniczaniu skutków zmian klimatycznych w krajach rozwijających się. Środki na ten cel powinny pochodzić zarówno ze środków publicznych jak i prywatnych. Pieniędzmi zarządzać będzie tzw. Zielony Fundusz Klimatyczny (GFC), który ma dysponować rocznym budżetem w wysokości 100 mld dolarów. Polska do 2020 r. zadeklarowała wkład w wysokości 8 mln dolarów. Po 2025 r. ma być wyznaczony nowy, ambitniejszy cel.
Porozumienie paryskie do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, sporządzone w Paryżu dnia 12 grudnia 2015 r., zwane dalej „Porozumieniem paryskim”, ustanawia wielostronne zasady ochrony klimatu po 2020 r. w ramach Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 9 maja 1992 r. (Dz. U. z 1996 r. poz. 238).
Zasady współpracy międzynarodowej w zakresie zmian klimatu wynikają obecnie z ww. Konwencji oraz Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, sporządzonego w Kioto dnia 11 grudnia 1997 r. (Dz. U. z 2005 r. poz. 1684).
Celami Porozumienia paryskiego są:
1) zapewnienie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych dzięki globalnemu, solidarnemu wysiłkowi wszystkich państw (Porozumienie paryskie zmierza do utrzymania wzrostu globalnych średnich temperatur na poziomie znacznie poniżej 2°C ponad poziom przedindustrialny i przewiduje dążenie do ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5°C).
2) zapewnienie regularnego przeglądu celów,
3) ustanowienie jednolitego systemu rozrachunkowego emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych oraz jednolitego systemu monitorowania, raportowania i weryfikacji,
4) osiągnięcie odporności na zmiany klimatu i działania adaptacyjne,
5) ustanowienie zachęt wdrożeniowych i zasad współpracy,
6) odniesienie się do kwestii społecznych, gdyż problem zmian klimatu nie dotyczy jedynie państw i rządów, ale przede wszystkim ludzi i całych społeczności.
źródło: kprp
